Blog
Dance the alternative way
10 juli 2014
Als we komen aanlopen, zien we door het raam een heleboel mensen een soort slowmotionachtige dancemoves maken. Een beetje of ze in trance zijn. Handen omhoog, wat draaien om de buik, wiebelen. Ik kijk naar de vriendin die me heeft meegetroond naar deze avond. ‘Dans de vijf ritmes’ heet het. Maar dit ziet er nog niet uit als welk ritme dan ook. Gelukkig stelt de dame bij de entree ons gerust: “ze zijn net begonnen met The Wave”. The Wave?? Ik ken dit begrip alleen als een soort brainwash fenomeen, maar volgens de dame is het een workshop waarin vijf ritmes eerst op en dan weer afbouwen. “Maar”, verzekert ze ons stralend, “je wordt hierin begeleid. Het duurt ongeveer een uur en daarna gaan we vrij dansen. En o ja, de meeste mensen dansen op hun blote voeten”. Ok.
We zijn hier gekomen om te dansen, dus dat is wat we doen. En gelukkig, na twee nummers wiebelen, komen er weer beats. Het wordt steeds opzwepender en net wanneer ik een beetje gewend begin te raken aan de expressievere en vrijere manier van dansen die hier heel gewoon is, volgt een volgende verrassing. Een groepje mensen, op het midden van de dansvloer, slaakt ineens luide kreten. Nou ja, zeg maar gerust: ze staan te gillen. Gooi het er maar uit!
Het blijft een beetje wennen, dit alternatieve dansfeestje. Het publiek is wel leuk, anders. Een beetje alternatief. Alhoewel, een beetje….? Ik vang wat gesprekken op: “Heeee hoiii, ken je me nog? Neee, best lang geleden hè? Was toen op die massagecursus, weet je nog?” Bij de bar (waar de dame voor mij warme chocomel met slagroom bestelt, lekker toch op de zaterdagavond?) staan twee bebaarde heren te praten. “Wat deed jij ook alweer?”, vraagt de een. Ik spits mijn oren voor het antwoord. “Ik genees aura’s”.
De zon is ondergegaan in de Noordzee en nog steeds geeft het strand een prachtige aanblik. Ook een voordeel van dit dansfestijn: bijtijds beginnen, lang genieten in de zon en lekker op tijd weer naar huis. Het meest bestelde drankje is muntthee, maar met een lekkere Desperado word je ook zeker niet vreemd aangekeken. Andere parafernalia zijn ver te zoeken, dat is ook wel eens anders op dansfeestjes. De sfeer is opperbest en de muziek geweldig. Ritmisch, met oosterse invloeden en hier en daar een feel-good hit die we allemaal kennen. We dansen tot onze voeten zeer doen en vlak voordat we naar huis gaan, betrap ik mezelf op een heuse kreet. Een kleintje dan hè? Dit gaan we nog eens over doen.